White House, Washington, D.C.

Biały Dom - oficjalna siedziba i miejsce pracy prezydenta Stanów Zjednoczonych, ma już ponad 200-letnią historię. Budowa tego obiektu zapoczątkowana projektem imigranta z Irlandii Jamesa Hobana rozpoczęła się w 1792 roku, natomiast uroczyste oddanie miało miejsce osiem lat później, w roku 1800. Pierwszym mieszkańcem pałacu był John Adams – ówczesny prezydent Stanów Zjednoczonych. Natomiast za każdym razem, gdy głowa państwa się zmieniała, następowały również zmiany w wystroju wewnątrz budynku. Jedynie prezydent Truman zdecydował się na poważniejsze zmiany i przebudował praktycznie całe wnętrze, pozostawiając bez zmian tylko trzecie piętro pałacu. Budynek Białego Domu doświadczył do tej pory kilku przykrych wydarzeń, głównie związanych z pożarami. Pierwszy poważny pożar miał miejsce podczas wojny Brytyjczyków z Amerykanami i było w 1814 roku, natomiast drugi wybuchł w 1929 roku, gdy prezydenturę sprawował Hoover. Nietknięte wydają się być ściany zewnętrzne budynku, które stanowią najstarszą część budynku. Biały Dom to trzy główne części, do których należą: Rezydencja Wykonawcza, Zachodnie oraz Wschodnie Skrzydło. Najstarszą częścią jest Rezydencja Wykonawcza, stanowiąca centrum Białego Domu, na pierwszym piętrze znajdują się pomieszczenia o charakterze reprezentacyjnym, na parterze swoje miejsca znalazły biblioteka i pomieszczenia gospodarcze, natomiast drugie i trzecie piętra służą wyłącznie parze prezydenckiej jako mieszkanie . W Zachodnim Skrzydle znajduje się Gabinet Owalny, w którym prezydent wykonuje codzienną pracę. Skrzydło Wschodnie służyło głównie jako część ochronna dla prezydenta i jego rodziny, tam bowiem znajduje się bunkier odporny nawet na atak nuklearny, w tym skrzydle znajdują się też pomieszczenia biurowe Pierwszej Damy i jej pracowników. Na całość składa się również budynek sąsiedniego Urzędu Wykonawczego prezydenta oraz tereny rekreacyjne w postaci rozległych ogrodów z mnóstwem zieleni.