16 marca 2013

Budynek Dyrekcji Lasów Państwowych w Radomiu

Wzniesiony w 1938 r. W latach 1975-89 siedziba Komitetu Wojewódzkiego KC PZPR, przed którą doszło do wielkiego protestu robotniczego w 1976 r., kiedy to na ulice miasta wyszło wielu robotników na wieść o podwyżce cen żywności. Od 1990 r. budynek jest ponownie siedzibą Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych.

Regionalna Dyrekcja Lasów Państwowych w Radomiu jest najstarszą z 17 dyrekcji wchodzących w skład Państwowego Gospodarstwa Leśnego Lasy Państwowe. W 1880 r. ukazem carskim na ziemiach Królestwa Polskiego utworzone zostały trzy okręgowe urzędy leśne: w Suwałkach, Piotrkowie i Radomiu. Ten ostatni dał początek Dyrekcji Lasów Państwowych w Radomiu i ma swą kontynuację w zarządzaniu lasami państwowymi do dziś. Kierownicze stanowiska w urzędzie zajmowali wówczas urzędnicy rosyjscy, a personel techniczno-administracyjno stanowili Polacy. Administracja rosyjska zakończyła zarządzanie tymi terenami w 1915 r.

Okres I wojny światowej w tutejszych lasach odcisnął swe ślady w postaci budowy sieci kolejek leśnych udostępniających lasy do eksploatacji drewna i budową w pobliżu dużych kompleksów leśnych sieci tartaków. Inwestycje te objęły głównie Puszczę Świętokrzyską oraz Puszczę Kozienicką. Pozytywem tego okresu był liczny napływ Polaków-leśników wywodzących się z Galicji, z których większość stanowiła podstawowy trzon inżynieryjno-techniczny powojennej polskiej administracji leśnej. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości w 1918 r. jeszcze w listopadzie na terenie radomskiej dyrekcji zostają powołani pierwsi nadleśniczowie. W lutym 1919 r. rozpoczyna w Radomiu działalność Zarząd Okręgowy Dóbr Państwowych, który w wyniku kolejnych reorganizacji przekształcił się w Dyrekcję Lasów Państwowych w Radomiu. W okresie od 1918 do 1939 r. powierzchnia lasów państwowych nadzorowanych przez DLP w Radomiu wynosiła od 241 do 255 tys. ha.

Okres wojny obejmujący lata 1939-1945 jest pod każdym względem niezwykle tragiczny dla miejscowej administracji i lasów. W różnych okolicznościach ginie ponad 20 proc. kadry leśników. W zakresie organizacji gospodarki leśnej, lasy podlegały pod inspekcje leśne (Forstinspektion), a te z kolei – pod utworzony w Radomiu niemiecki Urząd Leśny – Oddział Leśnictwa (Abteilung Forsten) funkcjonujący w ramach rządu na poziomie dystryktu radomskiego, jednego z czterech w ramach Generalnego Gubernatorstwa. W okresie wojny okupanci wycięli około 10 mln m sześc. drewna oraz pozostawili kilkanaście tysięcy hektarów lasu pozbawionego drzewostanu. Po odzyskaniu niepodległości organizacja zarządzania tutejszymi lasami wzorowana była na przedwojennym systemie i strukturze organizacyjnej.

W 1975 r. decyzją władz centralnych dokonano likwidacji dyrekcji, a nadleśnictwa przydzielono do dyrekcji Lasów Państwowych w Lublinie, Łodzi, Krakowie i Katowicach. Funkcjonowanie Dyrekcji Lasów Państwowych w Radomiu reaktywowano dopiero w 1983 r.

Obecnie w skład radomskiej dyrekcji wchodzą 23 nadleśnictwa oraz Ośrodek Edukacji Ekologicznej i Integracji Europejskiej Lasów Państwowych w Jedlni-Letnisku. Lasy rosną tu na obszarze ok. 462 tys. ha (średnia lesistość RDLP w Radomiu wynosi ponad 26 proc.) i zaliczają się do niezwykle cennych obszarów przyrodniczych w kraju. Ponad 30 proc. ich powierzchni zostało włączonych do Europejskiej Sieci Ekologicznej Natura 2000.

Ze względu na unikatowy charakter prawie 57 proc. powierzchni lasów RDLP w Radomiu objętych jest ochroną. Znajdują się tu 84 rezerwaty przyrody i 509 obiektów uznawanych za pomniki przyrody. Na ob
szarze działania RDLP w Radomiu funkcjonuje Świętokrzyski Park Narodowy oraz 11 parków krajobrazowych.








Brak komentarzy: