Pozostałości murów obronnych i zamku w Radomiu

Zbudowany z polecenia króla Kazimierza Wielkiego pierścień obronny wokół miasta liczył około 1100 metrów długości. Mur radomski był stosunkowo niski, jego wysokość bowiem sięgała zaledwie 5,5 m, za to grubość była imponująca - w niektórych miejscach przekraczała 2,5 m. Linię wzmacniały baszty rozstawione co 35-45 metrów. Wjazd na teren miasta prowadził trzema bramami. Każdy przejazd był umiejscowiony w prostokątnych wieżach bramnych, poprzedzonych zwodzonymi mostami, przerzuconymi nad głęboką na 5 metrów fosą. Ten imponujący zespół obronny rozebrany został w połowie XIX wieku - do dziś zachowały się jego niewielkie fragmenty.

Z dawnego zamku do czasów współczesnych zachowała się jedynie pierwsza kondygnacja głównego domu mieszkalnego, która od 150 lat pełni funkcję plebani pobliskiego kościoła Jana Chrzciciela. Kremowy gmach na kamiennej podmurówce zupełnie nie wyróżnia się na tle otoczenia - o jego pierwszorzędnej przeszłości przypominają tylko wmurowane weń tablice oraz odkryte w wybranych miejscach fragmenty gotyckiego portalu, strzelnice, ceglane ściany i fundamenty przypór.